ساکن محله رده است، دختری که با کسب چندین مقام استانی، کشوری و بینالمللی در ورزش رزمی کاراته، ثابت کرده است میشود با کمترین امکانات هم خوش درخشید. مهسا قاسمی یکی از الگوهای موفق برای افرادی است که تصور میکنند اگر امکانات نباشد تلاش هم بیفایده است. برای او و خیلی از همکلاسیهایش داشتن یک لباس رزمی ساده و فضای هرچند کوچک باشگاه ابوذر غفاری بهانه یک دنیا درخشش و موفقیت است.
بهانه گفتوگویمان با مهسا که کمربند قهوهای دارد، موفقیتهای پیاپی او در مسابقات کشوری و بینالمللی کاراته است. شش سال است وارد دنیای ورزشهای رزمی شده است و 9 مقام استانی، دو مقام کشوری و دو مقام بینالمللی دارد.
مهسا قاسمی چهارده سال دارد و از هشتسالگی به رشته رزمی علاقهمند شده است. یک کلاس کوچک کاراته در کانون فرهنگی شهید ابوذر غفاری در مسجد ابوالفضلی مسیر زندگی او را تغییر داد.
خودش تعریف میکند: «در کلاسهای رزمی مسجد که نزدیک خانه مادربزرگم بود ثبتنام کردم. برای اینکه بتوانم از برنامه ورزشی کلاسها استفاده کنم، خانهمان را هم به این محله آوردیم تا بتوانم در طول سال از تمرینهای مربی خوبم، خانم هاجر قدوسی، استفاده کنم.»
مهسا در سال 97 پس از کسب مقامهای استانی و کشوری به مسابقات بینالمللی راه پیدا میکند. مقام دوم در رشته کمیته نونهالان را بین کشورهای همسایه به دست میآورد. علاوه بر این، دومین مقام بینالمللی در سبک کاتا در ماه گذشته به کارنامه ورزشیاش اضافه شده است.
برای اینکه بتوانم از برنامه ورزشی کلاسها استفاده کنم، خانهمان را هم به این محله آوردیم
این رقابتها در میان کشورهای همسایه به صورت مجازی برگزار و او در رقابت با حریفان هندوستانی و چینی پیروز شده است. هفته آینده هم مسابقات کشوری است و مهسا در حال آمادهکردن خود برای آن رقابتهاست.
وقتی درباره مقامهای دیگرش میپرسیم حکمها و مدالهایش را نشانمان میدهد و یکییکی آنها را میشمرد: مقام دوم مسابقات کشوری در سال 97، دو مقام دوم کاتا و کومیته در مسابقات استانی سال 97، مقام اول کاتا و سوم کومیته بین شهرهای خراسان رضوی و جنوبی در سال 97، مقام دوم مسابقات بینالمللی کاتای مجازی در سال 1400، مقام اول مسابقات کشوری و مقام دوم کاتای استانی در سال 98، مقام سوم کاتا و کومیته استانی در سال 95 و مقام دوم مسابقات بینالمللی کومیته حضوری نونهالان در سال 97 و ... مسابقاتی که هرکدام وزنهای به حساب میآید و بر کولهبار تجربیات و خاطراتش افزوده است.
او در بین همه این ماجراها خاطره حضورش در مسابقه کشوری در سال 97 را از یاد نبرده است. میگوید: «اولین مسابقات کشوری در تهران بود. روز مسابقه سرماخورده بودم و حالم اصلا خوب نبود اما سعی کردم در خوابگاه تمرینهایم را ادامه بدهم که بتوانم پیروز شوم و این تلاش برای من خیلی شیرین است.»